اغلب، آثار خشونت خانگی را می‌توانید مشاهده کنید؛ آثاری مانند بریدگی‌، کبودی و شکستگی. آثار قابل مشاهده دیگری مانند بارداری، اختلالات مربوط به خوردن یا خوابیدن و حتی خودکشی نیز ممکن است از آثار خشونت خانگی به حساب آیند.

علاوه بر آثار فوق، فهرستی از آثار رایج ارائه شده است:

بیماری عفونت‌های مقاربتی زیادی وجود دارند که از طریق خشونت جنسی منتقل می‌شوند. این بیماری‌ها ممکن است بر هر فردی در هر سن و یا با هر جنسیتی تأثیر بگذارند.

آسیب به خود: آسیب رساندن عمدی به خود، که خودزنی هم نامیده می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که فرد به خود، معمولاً در خلوت و بدون قصد خودکشی، آسیب جسمی وارد می‌کند.  بعضی از قربانیان تجاوز جنسی از خودزنی برای کنار آمدن با احساسات سخت و دردناک استفاده می‌کنند.

رفتار خشونت‌بار:  قربانیان خشونت روحی روانی ممکن است به مرور زمان، به رفتار پرخاشگرانه خود واکنش نشان دهند – ‌که اغلب منجر به تکرار چرخه خشونت خانگی در خانواده‌ها و از نسلی به نسل دیگر می‌شود. به رسمیت شناختن این نوع از آثار خشونت خانگی در تلاش برای جلوگیری از تکرار آن در آینده اهمیت زیادی دارد.

مصرف و مصرف بیش از حد (سوء‌مصرف): الکل و مواد مخدر ممکن است به منظور خوددرمانی به عنوان راهی برای کاهش درد و یا به منظور کنترل رویدادها و موقعیت‌هایی که کاملاً خارج از کنترل به نظر می‌آیند، از مواد مخدر و یا الکل استفاده شود. زمانی که خشونت خانگی ادامه‌دار و تکرار می‌شود، که معمولاً نیز همین طور است، استفاده از مواد مخدر یا الکل اغلب اوقات ممکن است برای قربانی مسئله‌ساز شود.

 آثار خشونت خانگی، مخصوصاً آثار عاطفیِ آن در قربانی، نجات‌یافته و یا شاهدین خشونت خانگی از جمله بچه‌ها، به راحتی قابل‌ رویت نیست. این آثار اغلب شامل موارد زیر است: افزایش سطح اضطراب و استرس، افزایش خطر افسردگی، و کاهش اعتماد‌به‌نفس و عزت‌نفس. به علاوه، آثار خشونت خانگی ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد، و گاهی اوقات کسانی که متأثر از آن هستند، برای کنار آمدن با آن به مشاوره و روان‌درمانی نیاز پیدا می‌کنند.  

 در زیر، فهرستی از آثار رایج درونی خشونت خانگی ارائه شده‌اند:

 افزایش اضطراب: اضطراب، واکنش جسمی بدن ما به احساس خطر و یا موقعیت استرس‌زا است. ترس می‌تواند باعث احساس سردرگمی، تنگیِ نفس و وحشت‌زدگی در ما شود. زندگی تحت استرس و ترس دائمی می‌تواند منجر به افزایش سطح اضطراب در قربانی شود.

 کاهش عزت‌نفس: خشونت کلامی و روانی، اغلب به منظور کاهش عزت‌نفس اعمال می‌شود. کاهش اطمینان فرد به توانایی‌های خود، باعث می‌شود که قربانی حس نکند که می‌تواند کاری در این‌باره انجام دهد یا حقش نیست که با او بد رفتاری شود. اگر کسی آنقدر اعتماد به‌نفس دارد تا خشونت به هر شکلی را برملا کند، این اعتماد به‌نفس باید پرورش داده شود تا عزت‌نفسی را که همیشه تحت تأثیر خشونت خانگی بوده، از نو بسازد.

یادآوری‌ خاطرات گذشته: زمانی رخ می‌دهد که احساس می‌کنید انگار حوادث بد گذشته همین حالا در حال رخ دادن هستند.  فردی که یاد گذشته می‌افتد، ممکن است از لحاظ جسمی طوری رفتار کند که انگار خشونت الان در حال رخ دادن است. از آنجایی که قربانیان خشونت جنسی معمولاً به طور مرتب در کنار فرد پرخاشگر هستند، یادآوری خاطرات به راحتی تکرار می‌شوند.

افسردگی: افسردگی یک اختلال روانی در خلق و خو است و زمانی ایجاد می‌شود که احساسات مرتبط با غم و ناامیدی، مدت‌های طولانی ادامه داشته باشند و در الگوی فکری روزمره اختلال ایجاد کنند. این یک بیماری جدی روانی است که می‌تواند بر رفتار فرد و رابطه‌ی او با دیگران تأثیر بگذارد.

سرزنشِ خود: بسیاری از قربانیان خود را مقصرِ خشونت می‌دانند حتی اگر فرد پرخاشگر آنها را مقصر نداند. سرزنشِ خود اغلب به عنوان ابزاری برای کنار آمدن با خشونت تلقی می‌شود: «اگر من باعث این خشونت بوده‌ام، پس شاید بتونم کاری کنم که دیگه تکرار نشه.»

اغلب اوقات، روی برنامه‌ریزی برای امنیت جسمی تاکید می‌شود، اما حائز اهمیت است که بدانید هنگام برخورد با دیگر آثار خشونت خانگی، چطور باید از خود مراقبت کنید.   این مراقبت برای افراد مختلف ممکن است متفاوت باشد. اما در نهایت، این مراقبت به معنی تهیه یک برنامه شخصی است که به شما کمک می‌کند در حین یا پس از برخورد با خشونت، زندگی بهتری داشته باشید. در زیر، ایده‌هایی درباره روش ایجاد و حفظ برنامه‌ای کارساز ارائه شده‌اند:

از افرادی کمک بخواهید که اهل حمایت باشند:  وجود یک فرد حمایت‌گر مانند دوستی مورد اعتماد و یا عضوی از خانواده کمک می‌کند فضایی آرام ایجاد شود تا درباره وضعیت‌های دشوار فکر کنید و فرصت صحبت درباره گزینه‌های احتمالی را داشته باشید. در صورت امکان، به دنبال آن دسته از گروه‌های حمایتی و مشاوره‌‌ای باشید که مستقیماً درباره تجربیات و نیازهای شما بحث می‌کنند.

اهداف دست‌یافتنی را شناسایی و در جهت رسیدن به آنها تلاش کنید: تماس با منابع داخلی و بررسی خدمات موجود در منطقه‌ شما و یا صحبت با یکی از وکلای ما از طریق خط مشاوره خانه امن، چند نمونه از اهداف دست‌یافتنی محسوب می‌شوند. به یاد داشته باشید که نیازی نیست دست به اقدامی بزنید که الان برای انجام آن راحت نیستید، اما برداشتن گام‌های کوچک می‌تواند به شما کمک کند تا زمانی که آماده هستید، تحقق راه حل‌های پیش رو امکان‌پذیر به نظر آید.

 فضای صلح‌آمیزی برای خودتان و فعالیت‌ها ایجاد کنید:  تعیین مکانی که در آن ذهنتان می‌تواند آرام باشد و احساس امنیت داشته باشید، گزینه خوبی برای رویارویی با احساسات سختی است که در زمان برخورد با این خشونت پیش می‌آیند. این مکان، می‌تواند اتاق خانه‌تان، فضایی زیر درخت مورد علاقه‌تان، صندلی راحتی در کنار پنجره و یا اتاقی با نور کم باشد. همچنین، زمانی را برای تمدد اعصاب به روش مورد علاقه‌تان سپری کنید، ورزش کنید، فضایی خلاق و یا زمانی امن ایجاد کنید، کارهایی را انجام دهید که از آن لذت می‌برید، مانند خواندن، خلق آثار هنری، و گشت و گذار در محیط بیرون. همه این‌ها می‌تواند برای حفظ دیدی مثبت‌ و احساس تندرستی مفید باشد.

ارزش‌مند بودن خود را به یاد بیاورید: شما آدم مهم و خاصی هستید، و شناخت و یادآوری این واقعیت برای سلامتی شما مفید است. اگر کسی تصمیم بگیرد با شما بد رفتاری کند، هرگز تقصیر شما نیست و هرگز ارزش والای شما را به عنوان یک شخص از بین نمی‌برد.

یادتان باشد که سزاوار این هستید که با خودتان مهربان باشید: وقت گذاشتن برای تمرین روازنه مراقبت از خود، حتی اگر فقط چند دقیقه باشد، واقعاً فضایی مملو از صلح و امنیت عاطفی ایجاد می‌کند. برای سلامتی‌تان بهتر است به خودتان استراحت عاطفی بدهید و بعضی وقت‌ها از وضعیتی که در آن هستید عقب‌نشینی کنید.  درنهایت، این امر می‌تواند به شما کمک کند بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.

 به بچه‌ها بگویید اتفاقات رخ‌داده، تقصیر آنها نیست و آنها باعث آن نشده‌اند.  به آنها بگویید که چقدر دوستشان دارید و حمایتشان می‌کنید.  به آنها بگویید که می‌خواهید از آنها مراقبت کنید و می‌خواهید همه در امنیت به سر ببرند.

 به بچه‌ها کمک کنید فهرستی از افرادی را تهیه کنند که در صحبت کردن و ابراز احساساتشان با آنها راحت هستند و آنها را تشویق کنید که با شما و این افراد در محیطی امن درباره احساساتشان صحبت کنند.

 اگرچه بچه‌ها مقاوم‌تر هستند، اما به طور خاصی در معرض آثار عاطفی و روانی خشونت قرار بگیرند.  دیدن و شنیدن واقعه خشونت‌آمیز و شخصاً مورد خشونت قرار گرفتن، تأثیر مستقیمی روی نحوه کنار آمدن، واکنش و درک آنها از جهان می‌گذارد.