پرسشگر: شش ماه قبل برادرم در یک حادثه رانندگی جان خود را از دست داد. او یک فرزند پسر ۸ ساله به نام سعید دارد. از آنجاییکه برادرم وضع مالی خوبی نداشت همسرش پس از فوت وی مجبور شد به خانه پدرش برود.

پدر بنده نیز که در قید حیات است هزینه های مربوط به سعید را تا حدودی متقبل می شود اما به دلیل عدم توانایی مالی و سن بالا قادر نیست آنگونه که لازم است هزینه های زندگی سعید و مادرش را متقبل شود…

ادامه را در پادکست بشنوید.

خانه امن به عنوان نهادی که به طور تخصصی در زمینه مبارزه با خشونت خانگی فعالیت می‌کند در این سال‌ها همواره یک شعار محوری داشته است: “سکوت را بشکنید”. همواره تلاش بر این بوده است تا خشونت‌دیده را ترغیب کنیم بدون هراس از موانع فرهنگی و اجتماعی سکوت خود را بشکند و با خروج از رابطه خشونت‌آمیز در برابر فرد خشونت‌گر ایستادگی کند.

با این حال گاهی مساله به این سادگی نیست و پرسش‌های فراوانی در جزییات نهفته است که هر چند وقت تبدیل به یک بحث عمومی در فضای شبکه‌های اجتماعی فارسی می‌شود.

اگر مطلع شویم دوست یا آشنای ما مورد خشونت خانگی واقع شده و خود آمادگی ندارد که سکوت را بشکند چه وظیفه‌ای داریم؟ آیا می‌توانیم به طور مستقل وارد عمل شویم و دست به افشای فرد خشونت‌گر بزنیم؟ آیا باید به پلیس و مراجع قضایی اطلاع دهیم یا در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دست به افشاگری بزنیم؟ مرزها و خط قرمزهای این افشاگری چیست؟ این دخالت تا چه حد مجاز است؟ روایت زن خشونت‌دیده بر چه اساس و معیاری معتبر قلمداد می‌شود؟ آیا باید به ادعای خشونت‌دیده اعتماد کنیم یا به دنبال مستنداتی برای اثبات ادعای او باشیم؟ آیا قهر و بی‌مهری هم در روابط همسران خشونت خانگی حساب می‌شود؟

این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست سبب شد تا میزگرد زنده‌ای با حضور دو نفر از متخصصان امر ترتیب دهیم. در این برنامه خانم‌ها آسیه امینی، تحلیلگر مسائل زنان، و پروانه حسینی، پژوهشگر مردم‌شناسی این پرسش‌ها را به بحث گذاشتد.  پادکست کامل برنامه را می‌توانید از همینجا بشنوید.

موضوعات مورد بحث

– قانون چه می‌گوید
– بررسی جامعه‌شناختی فروش کودکان در ایران
– پیامدهای اجتماعی فروش کودکان به عنوان یک آسیب اجتماعی
– نقش رسانه‌ها در کنترل و کاهش آسیب‌های اجتماعی از جمله فروش کودکان
– فروش کودک، نظام عرضه و تقاضا
– نیازمندی‌های خیابان

ترس از تنهایی و نگرانی‌ از نبود حمایت‌های لازم، فرد خشونت‌دیده را برخلاف آن‌چه که تصور می‌شود به فرد خشونت‌گر وابسته‌تر می‌کند و به مرور زمان از اعتماد‌به‌نفس او نیز کاسته می‌‌شود. با بررسی و تحقیق‌های صورت‌گرفته زنانی که استقلال اقتصادی دارند کم‌تر مورد خشونت قرار گرفته‌اند و در صورت بروز خشونت‌ خانگی امکان خروج از چنین رابطه‌ای برای آن‌ها آسان‌تر بوده است.