خانه امن به عنوان نهادی که به طور تخصصی در زمینه مبارزه با خشونت خانگی فعالیت میکند در این سالها همواره یک شعار محوری داشته است: “سکوت را بشکنید”. همواره تلاش بر این بوده است تا خشونتدیده را ترغیب کنیم بدون هراس از موانع فرهنگی و اجتماعی سکوت خود را بشکند و با خروج از رابطه خشونتآمیز در برابر فرد خشونتگر ایستادگی کند.
با این حال گاهی مساله به این سادگی نیست و پرسشهای فراوانی در جزییات نهفته است که هر چند وقت تبدیل به یک بحث عمومی در فضای شبکههای اجتماعی فارسی میشود.
اگر مطلع شویم دوست یا آشنای ما مورد خشونت خانگی واقع شده و خود آمادگی ندارد که سکوت را بشکند چه وظیفهای داریم؟ آیا میتوانیم به طور مستقل وارد عمل شویم و دست به افشای فرد خشونتگر بزنیم؟ آیا باید به پلیس و مراجع قضایی اطلاع دهیم یا در رسانهها و شبکههای اجتماعی دست به افشاگری بزنیم؟ مرزها و خط قرمزهای این افشاگری چیست؟ این دخالت تا چه حد مجاز است؟ روایت زن خشونتدیده بر چه اساس و معیاری معتبر قلمداد میشود؟ آیا باید به ادعای خشونتدیده اعتماد کنیم یا به دنبال مستنداتی برای اثبات ادعای او باشیم؟ آیا قهر و بیمهری هم در روابط همسران خشونت خانگی حساب میشود؟
این پرسشها و پرسشهایی از این دست سبب شد تا میزگرد زندهای با حضور دو نفر از متخصصان امر ترتیب دهیم. در این برنامه خانمها آسیه امینی، تحلیلگر مسائل زنان، و پروانه حسینی، پژوهشگر مردمشناسی این پرسشها را به بحث گذاشتد. پادکست کامل برنامه را میتوانید از همینجا بشنوید.