روایت‌هایی از جامعه رنگین‌کمانی ایران، از خشونت‌ها و نا‌امنی‌هایشان در خانه و اجتماع، در این ویدیو گروهی از جامعه دگرباش دنیای خود را روایت می‌کنند و شایا گلدوست، فعال حقوق ترنس‌ها از کودکی و حال خود می‌گوید.

خانه امن به عنوان نهادی که به طور تخصصی در زمینه مبارزه با خشونت خانگی فعالیت می‌کند در این سال‌ها همواره یک شعار محوری داشته است: “سکوت را بشکنید”. همواره تلاش بر این بوده است تا خشونت‌دیده را ترغیب کنیم بدون هراس از موانع فرهنگی و اجتماعی سکوت خود را بشکند و با خروج از رابطه خشونت‌آمیز در برابر فرد خشونت‌گر ایستادگی کند.

با این حال گاهی مساله به این سادگی نیست و پرسش‌های فراوانی در جزییات نهفته است که هر چند وقت تبدیل به یک بحث عمومی در فضای شبکه‌های اجتماعی فارسی می‌شود.

اگر مطلع شویم دوست یا آشنای ما مورد خشونت خانگی واقع شده و خود آمادگی ندارد که سکوت را بشکند چه وظیفه‌ای داریم؟ آیا می‌توانیم به طور مستقل وارد عمل شویم و دست به افشای فرد خشونت‌گر بزنیم؟ آیا باید به پلیس و مراجع قضایی اطلاع دهیم یا در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دست به افشاگری بزنیم؟ مرزها و خط قرمزهای این افشاگری چیست؟ این دخالت تا چه حد مجاز است؟ روایت زن خشونت‌دیده بر چه اساس و معیاری معتبر قلمداد می‌شود؟ آیا باید به ادعای خشونت‌دیده اعتماد کنیم یا به دنبال مستنداتی برای اثبات ادعای او باشیم؟ آیا قهر و بی‌مهری هم در روابط همسران خشونت خانگی حساب می‌شود؟

این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست سبب شد تا میزگرد زنده‌ای با حضور دو نفر از متخصصان امر ترتیب دهیم. در این برنامه خانم‌ها آسیه امینی، تحلیلگر مسائل زنان، و پروانه حسینی، پژوهشگر مردم‌شناسی این پرسش‌ها را به بحث گذاشتد. ویدئوی خلاصه این برنامه را از اینجا ببینید. پادکست کامل برنامه را هم می‌توانید از همینجا بشنوید.

به نظر من مقاومت زمانی اتفاق می‌افتد که آدم‌ها امتیازهایشان به چالش کشیده می‌شود

 و رفقایشان فرهنگ آسیب‌رسان در مقابل زنان را به آنها گوشزد می‌کنند.

 به نظر می‌رسد هر چیزی که وضع موجود را به مخاطره بیندازد باعث ایجاد ترس شدید بی‌مورد می‌شود.

 مقاومت به افرادی اشاره دارد که هر چیز یا ایده‌ای که به نظرشان تهدیدآمیز است را به چالش می‌کشند.

به عنوان یک متخصص در زمینه پیشگیری معتقدم مقاومت بخشی از زنجیره است. مقاومت را می‌توان در طیفی از تخریب پنهان تا واکنش‌های شدید و علنی تهاجمی مشاهده کرد.

من فکر می‌کنم مقاومت می‌تواند چیز خوبی باشد. این نشانه‌ آن است که فرایند تغییر اجتماعی تاثیرگذار بوده است. مهم این است که ما چگونه می‌خواهیم از میان بحران‌های ایجاد شده عبور کنیم.

من آن را فرصتی برای ارتباط افراد با تجربه‌ها و دیدگاه‌های متفاوت و ایجاد گفتمان می‌بینم.

به نظر من مقاومت در اولین مراحل ایجاد تغییر به وجود می‌آید. مقاومت شبیه یک یادآوری است که می‌گوید آنچه می‌گوییم نه تنها بر دیگران اثر دارد بلکه آنها در موردش فکر می‌کنند. آدم‌ها آن را در نظر می‌گیرند و دوباره درباره مسائل فکر می‌کنند.

اگرچه در ابتدا مقاومت منفی به نظر می‌رسد اما دیگران به آنچه شما می‌گویید فکر می‌کنند.

مقاومت می‌تواند شروع و جرقه‌ای برای آغاز یک گفتگو باشد. آدم‌ها می‌توانند کارشان را مثل همیشه انجام بدهند بدون فکر کردن به اینکه دقیقا چه می‌کنند.

آنها مدت‌ها به یک روش خاص کاری را انجام می‌دهند و آن را به همان روش ادامه می‌دهند..

به نظر من مقاومت با تلاش برای ایجاد روابط محترمانه و جلوگیری از خشونت‌های جنسیتی همراه است.

این به معنای توانمند سازی افراد است.

این یعنی توانمندسازی زنان برای شناخت حقوق خود در رابطه و زندگی‌

این به معنی توانمندسازی افراد برای همراهی دوستان و عزیزانشان است

این یعنی جنگ و رویارویی با ایده‌های آسیب‌رسان و کلیشه‌ها برای داشتن جامعه‌ پذیرای همه

این پیامِ امسال یک کارزار جهانی است برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران.

کارزاری که به همه زمان می‌دهد، ۱۶  روز خانه، شهر، کشور و جهان خود را نارنجی کنند.

فقط برای رساندن این پیام:  نه به خشونت علیه زنان .

خشونت‌هایی که سال ۱۹۹۱،  ۲۳ فعال حقوق زنان از نقاط مختلف دنیا  را برآن داشت تا یک کمپین جهانی سازمان دهی کنند .

نام کمپین آنها “۱۶ روز نارنجی” است که ،هر سال از ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان آغاز و تا ۱۰ دسامبر، روز جهانی حقوق بشر ادامه دارد.

روزهای نارنجی، که با هدف پیوند نمادین خشونت علیه زنان و حقوق بشر انتخاب شده و تاکید دارد که خشونت علیه زنان نقض حقوق بشر است.

خشونت خانگی و اختلافـات زناشـویی از علل مهم اقدام بــه خودکشـی در میـان افراد است. این موضوع می تواند در گروه‌های مختلف در جامعه تعریف‌های متفاوتی داشته باشد.

عواملی مثل حساسیت و سخت گیری بیش از حد والدین به فرزندانشان، ازدواج‌های اجباری ، اعتیاد، بیکاری و همسر آزاری موجب می‌شوند افراد در شرایط بی‌پناهی دست به خودکشی بزنند.

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی شایع است که معمولا خود را به صورت توهم شنیداری، توهم‌های جنون‌آمیز یا عجیب و غریب، یا تکلم و تفکر آشفته نشان می‌دهد. به گفته اسکیزوفرنی

رییس انجمن حمایت از بیماران اسکیزوفرنی با توجه به جمعیت و بر اساس آمار شیوع این بیماری، حدود۷۵۰ هزار بیمار اسکیزوفرنی در ایران داریم.

بیماران اسکیزوفرنی علاوه بر همه مشکلات معمولا قربانی خشونت خانگی هم هستند. عمده‌ترین مشکلی که همیشه بیماران را رنج داده است بحث برچسب زدن و انگ زدن به این بیماران است. به طوری که بیماران روانی علاوه بر اینکه از حقوق اجتماعی خود محروم می‌شوند، نگرش منفی اطرافیان نسبت به بیماری‌شان را هم باید به دوش کشند و این موضوع منجر به طرد شدن آنها می‌شود.

خشونت خانگی گاهی در رفتارهایی است که اصلا به آن توجه نمی‌کنیم.

نابینایان،یکی از گروه‌های افراد دارای معلولیت‌اند. سازمان بهداشت جهانی حدس می‌زند در حال حاضر ۳۵ میلیون نابینا در جهان زندگی می‌کند که ۹۰ درصد از آنها در کشورهای در حال توسعه و بیشتر در آسیا و آفریقا می‌باشد که بیشتر در مناطق محروم و روستایی زندگی می‌کنند. بر اساس برخی گزارش‌ها در ایران ۵۵۰ هزار نفر با اختلالات جدی بینایی روبرو هستند که حدود ۱۳۰ تا ۱۵۰ هزار نفر از آن‌ها در دسته نابینایان و سایرین در دسته کم‌بینایان قرار می‌گیرند.

کوتاهی شدید قد یکی از انواع معلولیت است. در این حالت منظور انسان بالغی است که قد او کوتاه‌تر از ۱۴۷ سانتی‌متر باشد. این گروه از افراد کوتاه‌قامت خوانده می‌شوند.

یکی از گروه‌هایی که ممکن است خشونت خانگی علیه آنها رخ دهد، افراد دارای معلولیت هستند. فراموش نکنیم خشونت خانگی انواع مختلفی دارد و تنها ضرب و شتم نیست.

خشونت خانگی گاهی در رفتارهایی است که اصلا به آن توجه نمی‌کنیم.

مردان هم می‌توانند قربانیان خشونت خانگی باشند. خشونت‌گر ممکن است مردی چون پدر، ناپدری، برادر یا فرزند پسر باشد. و یا ممکن است خشونت‌گر زنی چون همسر، مادر، نامادری، خواهر و یا فرزند دختر باشد. شوهرآزاری یک شکل مهم خشونت خانگی علیه مردان است.

خودسانسوری و گزارش نکردن خشونت در بین مردان شایع است چرا که این را اعتراف به پایان اسطوره مردانگی خود می‌دانند.

بر اساس قانون مدنی ایران زن ناشزه کسی است که نسبت به انجام وظایف زناشویی بدون دلیل موجه و مانع شرعی امتناع می‌کند. در این حالت است که زن مستحق دریافت نفقه نمی‌شود.

این در حالی است که امروزه رضایت برای برقراری رابطه جنسی حتی بین زن و شوهر نیز ضروری شمرده می‌شود و مفهومی به نام “تجاوز در بستر زناشویی” در قوانین بسیاری از کشورهای جهان جرم‌انگاری شده است.

تمام ایالت‌های آمریکا، ۳۶ کشور اروپا، شش کشور آفریقا، هفت کشور آسیا همراه با استرالیا و نیوزلند تاکنون تجاوز در بستر زناشویی را جرم‌انگاری کرده‌اند.

شاید زمان آن رسیده است تا در قوانین مدنی ایران هم درباره تمکین وتجاوز در بستر زناشویی به عنوان یکی از مصادیق خشونت خانگی بازنگری شود.