الی خرسندفر، فعال حقوق زنان، در پیامی به مناسبت روز جهانی زن درباره آسیب اجتماعی کودک‌همسری می‌گوید.

فاطمه اختصاری، شاعر و نویسنده، در پیامی به مناسبت روز جهانی زن درباره رضایت‌مندی در فرزندآوری می‌گوید.

مرمر مشفقی، فعال حقوق زنان، در پیامی به مناسبت روز جهانی زنان از ثبت شروط ضمن عقد می‌گوید.

سمانه سوادی، فعال برابری جنسیتی و بنیان‌گذار کمپین بدن مادر، در پیامی به مناسبت روز جهانی زن درباره تجاوز جنسی در زندگی زناشویی (تجاوز زناشویی) می‌گوید.

هشتم مارس، روزی به نام زنان، روزی که هزاران زن در گوشه و کنار جهان به خیابان می‌آیند تا خواسته‌ها و حقوق شهروندی‌شان را طلب کنند.

بعضی با خوشحالی برخی با مشت‌های گره کرده.

این تاریخ تداعی‌گر یکپارچگی زنان جهان است. تاریخی از آغاز مبارزات زنان برای رهایی از خشونت‌، تبعیض و داشتن حقوقی برابر .

گر چه تاریخ ۸ مارس ۱۸۵۷ با اعتراض زنان کارگر در نیویورک، به روزی برای مبارزات زنان و دستیابی به حقوق برابر تبدیل شد، اما هنوز هم از آن زمان تا کنون در بخش وسیعی از جهان،  زنان همچنان شهروندان درجه دو محسوب می‌شوند. بسیاری از زنان از اساسی‌ترین حقوق خویش به عنوان یک انسان محرومند.آنها مورد خشونت خانگی قرار می‌گیرند و هنوز باید برای کوچک‌ترین حقوق خود بجنگند.

از برگزارى اولین روز زن بیش از ۱۰۰ سال مى‌گذرد. اما هنوز خواست‌های زیاد و مشترکی بین زنان دنیا وجود دارد که آنها را با هدفی مشترک به خیابان بکشد .

امسال هم زنان جهان با شعار برابراندیشی‌، سازندگی هوشیارانه و ابتکار برای تغییر به پیشواز روزی می‌روند که در تقویم یکسان جهان به نامشان ثبت شده .

روزی که آنها فرصت دارند تا دوباره هم‌صدا شوند و از آزادی و برابری بگویند، هر چند برای رسیدن به آزادی و جهانی برابر راهی دشوار در پیش است .

روایت‌هایی از جامعه رنگین‌کمانی ایران، از خشونت‌ها و نا‌امنی‌هایشان در خانه و اجتماع، در این ویدیو گروهی از جامعه دگرباش دنیای خود را روایت می‌کنند و شایا گلدوست، فعال حقوق ترنس‌ها از کودکی و حال خود می‌گوید.

خانه امن به عنوان نهادی که به طور تخصصی در زمینه مبارزه با خشونت خانگی فعالیت می‌کند در این سال‌ها همواره یک شعار محوری داشته است: “سکوت را بشکنید”. همواره تلاش بر این بوده است تا خشونت‌دیده را ترغیب کنیم بدون هراس از موانع فرهنگی و اجتماعی سکوت خود را بشکند و با خروج از رابطه خشونت‌آمیز در برابر فرد خشونت‌گر ایستادگی کند.

با این حال گاهی مساله به این سادگی نیست و پرسش‌های فراوانی در جزییات نهفته است که هر چند وقت تبدیل به یک بحث عمومی در فضای شبکه‌های اجتماعی فارسی می‌شود.

اگر مطلع شویم دوست یا آشنای ما مورد خشونت خانگی واقع شده و خود آمادگی ندارد که سکوت را بشکند چه وظیفه‌ای داریم؟ آیا می‌توانیم به طور مستقل وارد عمل شویم و دست به افشای فرد خشونت‌گر بزنیم؟ آیا باید به پلیس و مراجع قضایی اطلاع دهیم یا در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دست به افشاگری بزنیم؟ مرزها و خط قرمزهای این افشاگری چیست؟ این دخالت تا چه حد مجاز است؟ روایت زن خشونت‌دیده بر چه اساس و معیاری معتبر قلمداد می‌شود؟ آیا باید به ادعای خشونت‌دیده اعتماد کنیم یا به دنبال مستنداتی برای اثبات ادعای او باشیم؟ آیا قهر و بی‌مهری هم در روابط همسران خشونت خانگی حساب می‌شود؟

این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست سبب شد تا میزگرد زنده‌ای با حضور دو نفر از متخصصان امر ترتیب دهیم. در این برنامه خانم‌ها آسیه امینی، تحلیلگر مسائل زنان، و پروانه حسینی، پژوهشگر مردم‌شناسی این پرسش‌ها را به بحث گذاشتد. ویدئوی خلاصه این برنامه را از اینجا ببینید. پادکست کامل برنامه را هم می‌توانید از همینجا بشنوید.

به نظر من مقاومت زمانی اتفاق می‌افتد که آدم‌ها امتیازهایشان به چالش کشیده می‌شود

 و رفقایشان فرهنگ آسیب‌رسان در مقابل زنان را به آنها گوشزد می‌کنند.

 به نظر می‌رسد هر چیزی که وضع موجود را به مخاطره بیندازد باعث ایجاد ترس شدید بی‌مورد می‌شود.

 مقاومت به افرادی اشاره دارد که هر چیز یا ایده‌ای که به نظرشان تهدیدآمیز است را به چالش می‌کشند.

به عنوان یک متخصص در زمینه پیشگیری معتقدم مقاومت بخشی از زنجیره است. مقاومت را می‌توان در طیفی از تخریب پنهان تا واکنش‌های شدید و علنی تهاجمی مشاهده کرد.

من فکر می‌کنم مقاومت می‌تواند چیز خوبی باشد. این نشانه‌ آن است که فرایند تغییر اجتماعی تاثیرگذار بوده است. مهم این است که ما چگونه می‌خواهیم از میان بحران‌های ایجاد شده عبور کنیم.

من آن را فرصتی برای ارتباط افراد با تجربه‌ها و دیدگاه‌های متفاوت و ایجاد گفتمان می‌بینم.

به نظر من مقاومت در اولین مراحل ایجاد تغییر به وجود می‌آید. مقاومت شبیه یک یادآوری است که می‌گوید آنچه می‌گوییم نه تنها بر دیگران اثر دارد بلکه آنها در موردش فکر می‌کنند. آدم‌ها آن را در نظر می‌گیرند و دوباره درباره مسائل فکر می‌کنند.

اگرچه در ابتدا مقاومت منفی به نظر می‌رسد اما دیگران به آنچه شما می‌گویید فکر می‌کنند.

مقاومت می‌تواند شروع و جرقه‌ای برای آغاز یک گفتگو باشد. آدم‌ها می‌توانند کارشان را مثل همیشه انجام بدهند بدون فکر کردن به اینکه دقیقا چه می‌کنند.

آنها مدت‌ها به یک روش خاص کاری را انجام می‌دهند و آن را به همان روش ادامه می‌دهند..

به نظر من مقاومت با تلاش برای ایجاد روابط محترمانه و جلوگیری از خشونت‌های جنسیتی همراه است.

این به معنای توانمند سازی افراد است.

این یعنی توانمندسازی زنان برای شناخت حقوق خود در رابطه و زندگی‌

این به معنی توانمندسازی افراد برای همراهی دوستان و عزیزانشان است

این یعنی جنگ و رویارویی با ایده‌های آسیب‌رسان و کلیشه‌ها برای داشتن جامعه‌ پذیرای همه

این پیامِ امسال یک کارزار جهانی است برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران.

کارزاری که به همه زمان می‌دهد، ۱۶  روز خانه، شهر، کشور و جهان خود را نارنجی کنند.

فقط برای رساندن این پیام:  نه به خشونت علیه زنان .

خشونت‌هایی که سال ۱۹۹۱،  ۲۳ فعال حقوق زنان از نقاط مختلف دنیا  را برآن داشت تا یک کمپین جهانی سازمان دهی کنند .

نام کمپین آنها “۱۶ روز نارنجی” است که ،هر سال از ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان آغاز و تا ۱۰ دسامبر، روز جهانی حقوق بشر ادامه دارد.

روزهای نارنجی، که با هدف پیوند نمادین خشونت علیه زنان و حقوق بشر انتخاب شده و تاکید دارد که خشونت علیه زنان نقض حقوق بشر است.

خشونت خانگی و اختلافـات زناشـویی از علل مهم اقدام بــه خودکشـی در میـان افراد است. این موضوع می تواند در گروه‌های مختلف در جامعه تعریف‌های متفاوتی داشته باشد.

عواملی مثل حساسیت و سخت گیری بیش از حد والدین به فرزندانشان، ازدواج‌های اجباری ، اعتیاد، بیکاری و همسر آزاری موجب می‌شوند افراد در شرایط بی‌پناهی دست به خودکشی بزنند.