Photo: ginasanders/ Bigstockphoto.com
انجمن ملی مددکاران اجتماعی آمریکا
ارزیابی
- نیازمندی‌های ایمنی فوری قربانی را ارزیابی کنید. «آیا خطر فوری شما را تهدید می‌کند؟ شریک شما هم اکنون کجاست؟ زمانی که شما مراقبت پزشکی خود را به اتمام رساندید وی کجا خواهد بود؟ آیا نیازی به امنیت دارید یا آیا می‌خواهید فورا به پلیس اطلاع داده شود؟
- الگو و سابقه سوءاستفاده را ارزیابی کنید. تاکتیک‌های جسمی، جنسی یا روانی شریک و همچنین فشارهای اقتصادی وارد بر بیمار را ارزیابی کنید. «خشونت از کی شروع شده است؟ آیا شریکتان شما را مورد اجبار یا آسیب جنسی قرار داده است؟ آیا شریکتان به خانواده، دوستان یا حیوانات خانگی‌تان آسیب زده است؟ آیا شریکتان فعالیت‌ها، پول، و فرزندانتان را کنترل می‌کند؟»
- ارتباط بین خشونت خانگی و مشکلات سلامتی بیمار را ارزیابی کنید. تاثیر سوءاستفاده بر روی سلامت جسمی، روانی و معنوی قربانی را ارزیابی کنید. میزان کنترل شریک بر روی قربانی تا چه اندازه است؟ «رفتار سوءاستفاده گرانه شریکتان چگونه بر روی سلامت جسمیتان اثر می‌گذارد؟ (برای مثال، ورم مفاصل، گردن یا کمر درد مزمن، میگرن و دیگر سردرد‌های مکرر، لکنت، مشکلات دید، عفونت‌های جنسی، درد مزمن لگن، زخم معده، کولون اسپاستیک، و اسهال مکرر، یبوست یا اختلالات خوردن). رفتار سوءاستفاده‌گرانه چگونه بر روی سلامت روانی‌تان اثر می‌گذارد؟ (برای مثال، افسردگی، افکار خودکشی، استرس، اختلال روانی، مشکلات سوء مصرف مواد).»
- میزان دسترسی فعلی قربانی به گروه‌های حمایت و پشتیبانی را ارزیابی کنید. آیا منابع احتماعی که از لحاظ فرهنگی مناسب باشد در اختیار بیمار قرار دارد؟ در حال حاضر علاوه بر خدمات مراقبت از سلامت چه منابعی در دسترس است؟ «از چه منابعی استفاده می‌کنید یا در گذشته امتحان کرده‌اید؟ چه اتفاقی افتاد؟ آیا این منابع مفید و مناسب بودند؟»
- ایمنی بیمار را ارزیابی کنید: آیا خطر مرگ، یا آسیب یا صدمه در پی خشونت خانگی در آینده وجود دارد؟ در مورد تاکتیک‌های شریک سوال کنید: تشدید بسامد یا شدت خشونت، تهدید به قتل یا خودکشی، استفاده از الکل یا مواد، و همچنین عواقب سلامتی سوءاستفاده‌های گذشته.
«آیا شریکتان تا به حال:
- از سلاح در مقابل شما استفاده کرده یا شما را تهدید به استفاده از سلاح کرده است؟
- اقدام به خفه کردن خود یا شما کرده است؟
- شما یا فرزندانتان را برای رسیدن به خواسته‌هایش گروگان گرفته است؟
- شما را تعقیب کرده است؟
- به فرزندانتان آسیب زده یا آن‌ها را تهدید به آسیب زدن کرده است؟
آیا میزان سوءاستفاده بد‌تر شده است؟ آیا ترس جان خود را دارید؟ آیا شریکتان الکل یا مواد مصرف می‌کند؟ آیا تا به حال آنقدر احساس بدی داشته‌اید که نخواهید به زندگی ادامه دهید؟ آیا تا به حال به کشتن خود فکر کرده‌اید؟ آیا در گذشته دست به چنین کاری زده‌اید؟
مداخله
هدف‌های پاسخ موثر به قربانیان خشونت خانگی:
- افزایش ایمنی قربانی و پشتیبانی از وی در محافظت از خود و فرزندانش از طریق تایید تجارب آن‌ها، ارائه پشتیبانی، و ارائه اطلاعات درباره منابع و انتخاب‌ها.
- اطلاع رسانی به بیماران درباره محدودیت‌های حریم شخصی مثلا سوءاستفاده از کودکان یا گزارش نیازمندی‌های خشونت خانگی.
- هدف این نیست که باعث شوید بیماران کسانی که از آن‌ها سوءاستفاده کرده‌اند را ترک کنند، یا مشکل را برای بیمار «حل» کنید، بلکه هدف ارائه پشتیبانی و اطلاعات است.
به صحبت‌های بیمار گوش کنید و پاسخ‌های تایید کننده بدهید:
۱. «تو مستحق این شرایط نیستی. هیچ توجیهی برای خشونت خانگی وجود ندارد. تو مستحق شرایط بهتر هستی.»
۲. «من نگرانم. این کار برای تو ضرر دارد (و ممکن است برای فرزندانت نیز ضرر داشته باشد).»
۳. «این موضوع پیچیده است. برخی اوقات طول می‌کشد تا این مشکل حل شود.»
۴. «تو در حل این مشکل تنها نیستی. ممکن است راه حل‌هایی وجود داشته باشد. من از انتخاب‌هایت حمایت می‌کنم.»
۵. «تو برای من مهم هستی. خوشحالم که موضوع را به من گفتی. من می‌خواهم تا ما با هم همکاری کرده تا تو در حد ممکن در امنیت و سلامتی باشی.»
۶. «متوقف کردن سوءاستفاده وظیفه شریکت است و نه وظیفه تو»
در مورد خشونت خانگی به بیمار اطلاع رسانی کنید:
- خشونت خانگی مشکلی رایج است و در تمامی انواع روابط اتفاق می‌افتد.
- بیشتر خشونت‌ها ادامه پیدا کرده و پر تکرار و شدید‌تر می‌شوند.
- خشونت در خانه می‌تواند به فرزندان آسیب بزند (اگر بیمار صاحب فرزند است).
- خشونت خانگی بر سلامت بیمار تاثیر می‌گذارد.
- متوقف کردن خشونت خانگی وظیفه فرد خشونت‌گر است و نه وظیفه قربانی.
به مشکلات ایمنی گوش کرده و به آن‌ها پاسخ دهید:
- یک بروشور درباره برنامه ریزی ایمنی به بیمار نشان دهید و آن را با وی مرور کنید.
- نظرات مختلف راجع به چگونگی خصوصی نگه داشتن اطلاعات و عدم دسترسی فرد سوءاستفاده گر به آن‌ها را بررسی کنید.
- به بیمار پیشنهاد دسترسی فوری و ۲۴ ساعته به پشتیبانی تلفنی خشونت خانگی محلی، استانی، یا کشوری بدهید.
- به وی پیشنهاد دهید تا در همان زمان یا در ملاقاتی دیگر با یک پشتیبان یا وکیل صحبت کند.
- اگر بیمار گفت که احساس می‌کند که در خطر است، حرف او را جدی بگیرید.
- اگر بیمار در خطر جدی است و می‌خواهد تا رابطه را ترک کند، به وی توضیح دهید که بهترین راه ترک رابطه بدون اطلاع دادن به شریک است.
- از اینکه بیمار به مکانی امن می‌رود اطمینان حاصل کنید و او را تشویق کنید تا با یک وکیل صحبت کند.
- استقلال بیمار در تصمیم‌گیری برای درمان خود را تقویت کنید.
وی را به منابع محلی ارجاع دهید:
- هرگونه سیستم پشتیبانی و وکالت را در زمینه مراقبت از سلامت توضیح دهید.
- بیمار را به مراکز خدمات پشتیبانی و وکالت واقع در جامعه مانند گزینه‌های قانونی، خدمات وکالت و غیره ارجاع دهید.
گام‌های تکمیلی برای پزشکان مراقبت‌های سلامتی:
- یک جلسه تکمیلی تعیین کنید. از اینکه بیمار به یک پزشک کمک‌های اولیه دسترسی خواهد داشت اطمینان حاصل کنید.
- خشونت خانگی نیز مانند سایر مشکلات سلامتی (سیگار کشیدن، تغذیه ضعیف، فشار خون بالا و غیره)، معمولا نیازمند چندین مداخله در طول زمان است. از بیمار بپرسید که بعد از آخرین ملاقات چه اتفاق‌هایی افتاد.
- سوابق پزشکی را بررسی کنید و در مورد موارد گذشته خشونت خانگی از بیمار بپرسید. این‌ها به خاطر این است تا در نگرانی بیمار شریک شوید و وی را ترغیب کنید که آزادانه در مورد مشکلات سلامتی‌اش با شما صحبت کند.
- از بیمار بپرسید که آیا شماره تلفن یا آدرسی که بتوان در امنیت کامل با آن‌ها تماس گرفت وجود دارد یا خیر.
