عکس:Lau_Lau Chan

ترجمه خانه امن :قربانیان خشونت خانگی دارای یک ویژگی‌ها یا خصوصیات عمومی یا فراگیر نیستند، اما وجه اشتراک همه آنها این است که خشونت از ناحیه یکی از نزدیکان خود را تجربه کرده‌اند.

هر کسی می‌تواند قربانی خشونت خانگی شود. قربانیان خشونت خانگی می‌توانند زنان، مردان، نوجوانان، معلولین و افراد همجنس‌گرا باشند.

آنها می‌توانند در هر سنی و از هر صنفی باشند. معمولاً قربانیان خشونت خانگی به آسانی شناسایی نمی‌شوند، زیرا معمولاً علائم کبودی یا جراحت در آنها دیده نمی‌شود. اگر قربانیان دچار جراحاتی شده باشند، اغلب آموخته‌اند که آنها را مخفی کنند تا از هر گونه تجسس، تردید و شرمساری اجتناب کنند.

متأسفانه مجموعه‌ای از برداشت‌های نادرست درباره خشونت خانگی به کلیشه‌ها و اسطوره‌هایی درباره هویت قربانیان و واقعیت خشونت‌هایی که متحمل شده‌اند منجر شده است.

در نتیجه، قربانیان خشونت خانگی اغلب در زندگی خود احساس می‌کنند که لکه‌ای ننگ بر پیشانی دارند و افراد دیگر آنها را درک نمی‌کنند.

اسطوره یک: فقط زنان فقیر و دارای سطح تحصیلات پایین قربانی خشونت خانگی می‌شوند.

قربانیان خشونت خانگی را می‌توان در همه طبقات اجتماعی و اقتصادی جامعه و با هر جنسیتی، اعم از مرد یا زن، یافت.

آنها می‌توانند ثروتمند، تحصیل‌کرده و ممتاز یا دارای سطح تحصیلات پایین، فقیر، و مستمند باشند.

قربانیان خشونت خانگی در روستاها، شهرها، مجتمع‌های مسکونی ارزان قیمت و محلات مرفه‌نشین زندگی می‌کنند.

این واقعیت که در گزارشات مربوط به جرایم خشونت خانگی، زنان فقیر و فاقد تحصیلات بالا بیشتر دیده می‌شوند می‌تواند چند دلیل عمده داشته باشد، از جمله اینکه افرادی که متقاضی کمک‌ها یا خدمات عمومی هستند در معرض رویه‌های ثبت داده‌ای قرار دارند که اغلب اطلاعات قربانیان را ثبت می‌کنند.

آن دسته از قربانیان خشونت خانگی که از درآمد بالاتری برخوردار هستند به احتمال زیاد برای دریافت کمک به درمان‌گران یا ارائه دهندگان خدمات خصوصی مراجعه می‌کنند و می‌توانند با امضای توافق‌نامه‌های حفظ اسرار محرمانه، هویت خود را مخفی نگه دارند.

اسطوره دو: خود قربانیان به خشونت دامن می‌زنند و لذا سزاوار آن هستند.

یکی از تاکتیک‌های خشونت‌آمیز مورد استفاده توسط مرتکبین خشونت متهم ساختن قربانی به «دامن زدن» به خشونت است.

این اتهام زمانی که مرتکب خشونت و سایر افراد به قربانی می‌گویند که او سزاوار خشونت بوده به مراتب مؤثرتر واقع می‌شود.در نتیجه، بسیاری از قربانیان در رابطه خشونت‌آمیز باقی می‌مانند، زیرا تصور می‌کنند که بروز خشونت تقصیر خود آنها است.

بسیاری از قربانیان مکرراً تلاش می‌کنند تا برای اجتناب از حملات بعدی رفتار خود را تغییر دهند.متأسفانه هیچ کس،از جمله قربانی، نمی‌تواند رفتار مرتکب خشونت را تغییر دهد.

مرتکب خشونت در قبال رفتار خود مسئول بوده و موظف است به خشونت خاتمه دهد.

اسطوره سه: قربانیان خشونت خانگی از یک رابطه خشونت‌آمیز به رابطه‌ خشونت‌آمیز دیگر می‌روند.

گرچه تقریباً یک سوم از قربانیان خشونت خانگی بیش از یک رابطه خشونت‌آمیز را تجربه می‌کنند، اکثر قربانیان در روابط بعدی خود خشونت را تجربه نمی‌کنند. آن دسته از قربانیان خشونت خانگی که در دوران کودکی قربانی خشونت فیزیکی یا جنسی شده‌اند بیشتر در معرض خطر تجربه خشونت طی روابط بعدی خود قرار دارند.

اسطوره چهار: قربانیان خشونت خانگی دچار عزت نفس پایین و اختلالات روانی هستند.

برخی از مردم تصور می‌کنند که قربانیان خشونت خانگی از نظر روانی بیمار یا دچار عزت نفس پایین هستند؛ وگرنه خشونت را تحمل نمی‌کردند.

در واقع، اکثر قربانیان دچار اختلالات روانی نیستند اما ممکن است به تأثیرات روانی ناشی از خشونت خانگی، مثل اختلالات ناشی از استرس پساتروما یا افسردگی، مبتلا شوند.

به علاوه، شواهد چندانی موجود نیست که نشان دهد که پایین بودن عزت نفس یکی از عوامل تن دادن به یک رابطه خشونت‌امیز است.

در حقیقت، برخی از قربانیان خشونت خانگی دچار کاهش عزت نفس می‌شوند زیرا مرتکبین خشونت مدام آنها را تحقیر می‌کنند، به آنها توهین می‌کنند، و آنها را مورد انتقاد شدید قرار می‌دهند. چنین رفتارهایی آنها را از حیث ادامه رابطه آسیب‌پذیرتر نیز می‌سازد.

اسطوره پنج: قربانیان خشونت خانگی ضعیف و همیشه نیازمند کمک هستند.

برخی از قربانیان خشونت خانگی منفعل هستند، حال آنکه دیگران جسور و بی‌محابا هستند.بعضی از قربانیان ممکن است فعالانه درخواست کمک کنند، در حالی که دیگران ممکن است از پذیرش کمک خودداری کنند.

باز هم تکرار می‌کنیم که قربانیان گروهی متنوع از افرادی هستند که هریک ویژگی‌های منحصر به فرد و شرایط زندگی متفاوتی دارند.

قربانیان خشونت خانگی ممکن است همیشه خواهان کمک نباشند و دلایل آنها متفاوت است. شاید آمادگی آن را نداشته باشند که رابطه خشونت‌آمیز را ترک کنند، شاید بیم آن را داشته باشند که مرتکبین خشونت به ایشان آسیب برساند، یا شاید و به ویژه اگر تلاش‌های گذشته آنها برای دریافت کمک با شکست مواجه شده باشد، به دیگران اعتماد نداشته باشند.

منبع: child protection in families experiencing domestic violence