عکس: Jessica Lea/DFID
نوشته ژان کلود کام‌وِنوبوسا (Jean Claude Kamwenubusa)
فرانسین (که نام واقعی‌اش نیست)، نجات‌یافته‌‌ی ۱۶ ساله ازدواج اجباری، می‌گوید: «بعضی خانواده‌ها در بروندی، ازدواج‌های اجباری و زودهنگام برای دختران‌شان ترتیب می‌دهند. با وجود ممنوعیت‌های قانون مدنی و کلیساهای مسیحیت، چنین ازدواج‌هایی هنوز صورت می‌گیرند.» فرانسین، پس از آنکه پدر و مادرش متوجه شدند که به او تجاوز شده، مجبور شد با مردی ۳۴ ساله ازدواج کند.
فرانسین می‌گوید: «با تجربه‌ای که من دارم، معتقدم که ازدواج زودهنگام کودکان، زیر پا گذاشتن حقوق بشر برای دختران است.» این موضوع همچنین می‌تواند منجر به بارداری زودهنگام شود، که مانعی بر سر راه برنامه‌های تنظیم خانواده دولتی خواهد بود.
نبود حمایت قانونی
با اینکه در اطلاعات مربوط به ازدواج زودهنگام و اجباری در بروندی، خلا و شکاف‌هایی وجود دارد، واضح است که این سنت وجود دارد. از آن بدتر این است که این کشور قوانین و سیاست‌های جامعی ندارد که از زنان جوانی که تهدید به ازدواج‌های اجباری می‌شوند حمایت یا به آنها کمک کند؛ این مسئله چالشی خاص برای کودکانی ایجاد می‌کند که پس از فرار از ازدواج اجباری به مراکز امداد می‌روند.
در سال ۱۹۹۳، قانون «شخص و خانواده بروندی» اصلاح شد تا سن قانونی ازدواج برای زن‌ها ۱۸ سال و برای مرد‌ها ۲۱ سال شود.
اما، براساس گزارش کمیته مهاجرت و پناهندگی کانادا درباره تعدد ازدواج‌های اجباری در بروندی، در سال ۲۰۱۰، هیچ قانون خاصی نبود که ازدواج اجباری را مجازات کند و تعقیب قانونی به ندرت انجام می‌شود.
ازدواج کودکان و اچ‌آی‌وی/ایدز
سازمان غیر انتفاعی “ASASS Burundi” حقوق جنسی و بهداشت باروری را ترویج، و پیرامون اچ آی وی و کمک‌های پزشکی برای افراد بدون منابع کافی، مشاوره فراهم می‌کند. وظیفه این سازمان، شامل کمک به دختران برای توقف ازدواج زودهنگام است.
به گفته این سازمان، ازدواج زودهنگام و اجباری مانع تلاش برای جلوگیری از انتقال اچ‌آی‌وی می‌شود زیرا تماس جنسی زودهنگام، دختران را بیشتر در معرض مشکلات مربوط به سلامت جنسی، از جمله عفونت اچ‌آی‌وی، قرار می‌دهد.
آرناود یکی از اعضای مهندسان سلامت و حقوق برای توسعه و عضو “ASASS Burundi” است. او گفت: «ازدواج اجباری توانایی دختران جوان را در اتخاذ یا مذاکره بر سر تصمیمات جنسی تضعیف می‌کند، تصمیماتی نظیر اینکه آیا فعالیت جنسی داشته باشند یا نه، آیا از کاندوم برای پیشگیری از اچ‌آی‌وی یا بارداری استفاده کنند یا نه. همچنین، ازدواج اجباری به توانایی یک دختر جوان در تقاضای وفاداری از سوی همسرش آسیب می‌زند.»
تاتو مجبور شد در ۱۵ سالگی ازدواج کند. الان ۲۰ سال دارد و دارای دو فرزند است. از همسرش اچ‌آی‌وی گرفته است. تاتو می‌گوید: «نه از لحاظ عاطفی و نه از لحاظ جسمی آمادگی رابطه جنسی با یک مرد را نداشتم. من دچار خشونت خانگی هستم و در دوران بارداری و زایمانم دچار عوارض زیادی شدم.»
«در زندگی، سختی‌های زیادی داشته‌ام. اگر در کشوری قانونمند به دنیا می‌آمدم، هرگز ازدواج نمی‌کردم. هیچ وقت نتوانسته‌ام برای خودم تصمیمی بگیرم و حق انتخاب از من گرفته شد. به همین دلیل، در معرض آسیب هستم و زندگی ناسالمی دارم.»
فقر و عوامل مذهبی
سازمان “ASASS Burundi” گزارش می‌دهد که شاهد ازدواج‌های اجباری در مناطق روستایی بوده که فقر در آنها زیاد است و دسترسی به آموزش و دیگر فرصت‌های اقتصادی محدود است.
آیشا یکی دیگر از نجات‌یافتگان ازدواج زودهنگام و اجباری است. او می‌گوید: «پدر و مادر من در یک جامعه محروم زندگی می‌کنند. هر دوی آنها کاتولیک هستند و در کلیسا نقش‌هایی ایفا می‌کنند. آن زمان که به من تجاوز شد، اعضای دیگر خانواده، پدر و مادر من را متقاعد کردند که دانستن اینکه دختر خادمان کلیسا در منزل باردار است، مایه شرم و آبروریزی است. مرا مجبور کردند که با مردی ازدواج کنم که به من تجاوز کرده بود. بعدها فهمیدم که وی به پدر و مادر من ۹۰۰ هزار فرانک بو (تقریبا ۵۸۰ دلار) پرداخت کرده بود. دختران دیگری را هم می‌شناسم که مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی شده‌اند چون پدر و مادرشان مجبورشان کردند با مردی ثروتمند خارج از چارچوب رسمی قانون ازدواج کنند.»
به گفته آرناود، تشویق دختران به ادامه تحصیل می‌تواند به کاهش ازدواج‌های زودهنگام و اجباری را کمک کند. وی همچنین معتقد است که رسانه‌ها باید سکوت خود را در ارتباط با این معضل بشکنند و به دولت فشار آورند تا اقدامی انجام دهد. او می‌گوید: «اگر دولت نتواند از ازدواج‌های زودهنگام و اجباری پیشگیری کند، همچنین نخواهد توانست از حقوق کودکان محافظت کند.»
